Pavlus'un GALATYALILARA MEKTUBU

GALATYALILARA GİRİŞ

Genel bakış: Pavlus bu mektubu Galatya'da (bugünkü İç Anadolu) kuruluşuna ön ayak olduğu inanlı topluluklarına yazdı. İlk ziyaretinde onlardan gördüğü ilgiyi özellikle anıyor (Gal.4:12-15). Bu ziyaret sırasında Müjde'ye inananların birçoğu Yahudi değildi. Ayrılışından sonra Galatya'ya gelen bazı Yahudi din öğretmenleri, Yahudi olmayanların iyi birer Mesih inanlısı olabilmeleri için sünnet olmaları ve Musa'nın yasasına uymaları gerektiğini savunmaya başladılar¹.
Yahudi olmayanların Kutsal Yasa'ya uymak zorunda olup olmadıkları, Elçilerin İşleri 10:1-11:18 ve 15:1-35 bölümlerinden anlaşılacağı gibi, ilk inanlı toplulukları için oldukça duyarlı bir konuydu. O yıllarda (büyük olasılıkla İ.S. 48 ya da 49) İncil henüz yazılmamıştır. İnananların sahip olduğu kaynaklar, İsa'nın öğretisinden ve birinin Tanrı halkından sayılabilmesi için sünnetli olmasını öngören Eski Antlaşma'dan (Tevrat-Zebur) ibaretti. İşte Pavlus'un en önemli görevlerinden biri de Eski Antlaşma'da yer alan Kutsal Yasa'nın, İsa'nın öğretisi ışığında nasıl anlaşılması gerektiğini göstermekti.

Mektubun içeriği: Pavlus, Yahudi din öğretmenleriyle ilgili haberleri ve onların Galatya'daki faaliyetlerini duyar duymaz kaleme sarılır. İnanlıların çabucak «değişik bir müjdeye» yönelmeleri onu şaşırtmıştır². Aslında başka bır müjde olmadığını, yaydığı bildirinin tek geçerli müjde olduğunu vurgulamak istiyor. Bu bildiriyi doğrudan doğruya İsa Mesih'ten aldığını söylüyor (Gal.1:11-12). Bunu aldıktan yıllar sonra Kudüs'e gider ve yaydığı müjdeyi elçilere de açıklar. Elçiler buna hiçbir şey eklemedikleri gibi, Pavlus'un bunu Yahudi olmayanlara ulaştırmak için aldığı çağrıyı da kabul ederler (Gal.2:1-10).
Sonra Pavlus müjdesini özetler: «Kişinin, Kutsal Yasa'nın gereklerini yapmakla değil, İsa Mesih'e olan imanla aklandığını biliyoruz. Bunun için biz de, Yasa'nın gereklerini yapmakla değil, Mesih'e imanla aklanalım diye Mesih İsa'ya iman ettik. Çünkü hiç kimse Yasa'nın gereklerini yapmakla aklanmaz» (Gal.2:16). 2:16 - 3:29 arasında kalan bölüm, Müjde'nin değişik yönlerini vurgular. Pavlus, Galatya'daki inanlılara şunu hatırlatıyor: Tanrı onlara Kutsal Ruhu, Kutsal Yasa'ya uydukları için değil, iman ettikleri için verdi. İbrahim de imanıyla aklanmıştı. Yasa ise ondan sonra, Mesih gelinceye dek etkin olmak üzere verilmişti. Şimdiyse, tüm inanlılar Mesih'le birleşmişlerdir: hepsi O'nda birdirler. Bu nedenle aralarında ırk, cinsiyet ya da mevkiye dayanan ayrımlar son bulmuştur. İnanlıların hepsi Tanrı'nın çocuklarıdır ve Tanrı'nın vaadine göre mirasçıdırlar. Pavlus sözünü şöyle sürdürüyor: Tanrı, Kutsal Yasa'ya bağlı yaşayanları, Yasa'nın tüm gereklerini yerine getirme tutsaklığından kurtarmak için Oğlunu gönderdi. Ama bu özgürlük doğal benliğin arzularına uymak için fırsat olmamalı (Gal.5:13-26). Tersine, inanlılar Kutsal Ruh'un yönetiminde olmalıdırlar. Ancak böyleleri Ruh'un meyvesi olan sevgi, sevinç, esenlik, sabır vb. niteliklere sahip olabilir. Bu nitelikler doğal benliğin niteliklerinden çok farklıdır.

Ana hatlar:
Gal.1:1-5 Selamlar
Gal.1:6-10 Değişik bir müjdeye karşı uyarılar
Gal.1:11-2:10 Pavlus'un yaydığı Müjde'nin geçerliliği
Gal.2:11-4:7 Müjde'nin içeriği
Gal.4:8-5:12 Özgürlük ya da kölelik
Gal.5:13-26 Kutsal Ruh ya da doğal benlik
Gal.6:1-10 Öğütler
Gal.6:11-18 Son sözler ve selamlar

Kaynak ayetler:
¹Gal.1:7; Gal.4:17; Gal.5:10,12; Gal.6:12-13
²Gal.1:6; Gal.3:1,3; Gal.4:9,11,20; Gal.5:7

1. Bölüm, Pavlus'un Galatyalılara mektubu